Spółka komandytowa jest odmianą spółki osobowej, która ma na celu prowadzenie przedsiębiorstwa w ramach własnej firmy. O jej osobowym charakterze mówią takie posiadane przez nią cechy jak: względnie trwały skład osobowy, brak wyodrębnionych organów prowadzących sprawy spółki oraz duże znaczenie osobistych cech poszczególnych wspólników.
W spółce komandytowej funkcjonują dwa rodzaje wspólników. Podyktowane jest to odmiennym ukształtowaniem ich pozycji prawnej w spółce komandytowej. Za zobowiązania tej spółki odpowiada w sposób nieograniczony co najmniej jeden ze wspólników, zwany komplementariuszem. Ponadto odpowiedzialność jednego ze wspólników-komandytariusza jest ograniczona tylko do wysokości sumy komandytowej. Należy pamiętać, iż ten sam wspólnik nie może być równocześnie komplementariuszem i komandytariuszem.
Komplementariusz jest aktywnym wspólnikiem, prowadzącym sprawy spółki i reprezentującym ją na zewnątrz. Za zobowiązania spółki komandytowej odpowiada on całym swoim majątkiem.
Komandytariusz jest to pasywny wspólnik, który odpowiada za zobowiązania spółki jedynie określoną w umowie kwotą, tzw. sumą komandytową. Komandytariusz może reprezentować spółkę komandytową jedynie jako jej pełnomocnik. W przypadku gdy komandytariusz wniesie do spółki komandytowej wkład o wartości przynajmniej równej sumie komandytowej, wtedy też jest on wolny od osobistej odpowiedzialności.
Spółka komandytowa ma za zadanie prowadzenia przedsiębiorstwa pod własną firmą, zaś jej cel to prowadzenie działalności gospodarczej.
W nazwie spółki komandytowej powinno znajdować się nazwisko przynajmniej jednego komplementariusza, odpowiadającego bez żadnych ograniczeń własnym majątkiem oraz majątkiem firmy. Dodatkowo w nazwie umieszcza się także określenie: „spółka komandytowa”. W obrocie dopuszczalne jest także używanie skrótu \”sp. k.\”. Jeśli nazwisko komandytariusza zostanie ujawnione w nazwie spółki, wówczas będzie on odpowiadał za zobowiązania spółki zupełnie jak komplementariusz. W umowie jest także możliwe powierzenie reprezentowania spółki osobom trzecim.
Spółka komandytowa powstaje wraz z chwilą wpisania jej do Krajowego Rejestru Sądowego, a jej umowa zawierana jest w formie aktu notarialnego. Nie posiada ona osobowości prawnej. Podlega ona prawu handlowemu określonym w ustawie z dnia 15 września 2000 r. dot. Kodeksu spółek handlowych. Spółka komandytowa może nabywać we własnym imieniu prawa (również nieruchomości czy inne prawa rzeczowe), pozywać i być pozywana, a także zaciągać zobowiązania.
Wadami tego typu spółki są przed wszystkim: brak osobowości prawnej, konieczność sporządzenia umowy spółki w postaci aktu notarialnego i wymóg prowadzenia pełnej księgowości, niosący za sobą bardzo wysokie koszty.
Zaletami są: brak określenia wymagań co do wysokości sum komandytowych, a także ograniczenie odpowiedzialności komandytariusza wyłącznie do wpłaconej sumy komandytowej.